Katowice 01.02.2026, g. 19:00
od 14.50 pln
Amrum
Niemcy, 100 min.
reżyseria: Fatih Akin
scenariusz: Fatih Akin, Hark Böhm
zdjęcia: Karl Walter Lindenlaub
obsada: Jasper Billerbeck, Kian Köppke, Laura Tonke, Diane Kruger, Matthias Schweighöfer
Pokazy festiwalowe: Cannes 2025, Camerimage 2025
Nanning, dwunastoletni bohater najnowszego filmu Fatih Akina, to uosobienie porządnego chłopca z tamtych czasów, jest dobrze wychowany, posłuszny, kochający rodziców i narodowosocjalistyczną ojczyznę. Zbliżający się koniec drugiej wojny i bombardowania niemieckich miast to powód przeprowadzki z Hamburga na tytułową wyspę Amrum, do domu rodzinnego matki. Chłopcu nie jest łatwo zintegrować się z lokalną społecznością, która mówi niezrozumiałym dialektem i w przeciwieństwie do rodziców oraz wuja, partyjnego funkcjonariusza, sceptycznie podchodzi do nazistowskiej ideologii, szczególnie w obliczu coraz trudniejszych warunków codziennego życia. Po urodzeniu czwartego dziecka, w dniu samobójstwa Hitlera, matka Nanninga popada w głęboką depresję i odmawia przyjmowania pokarmów, mówiąc, że jedyne na co ma ochotę to bułka z masłem i miodem. Jak w klasycznej baśni syn staje przed nie lada wyzwaniem i trudnościami, które musi pokonać, aby spełnić jej życzenie.
Fatih Akin zaadaptował i wyreżyserował wspomnienia z dzieciństwa swojego przyjaciela i mentora, znanego niemieckiego aktora Harka Bohma, któremu, ze względu na podeszły wiek, nie starczyło sił na realizację tego projektu. Film jest opowieścią o przyspieszonym dorastaniu w niełatwych czasach i nietypowym miejscu. Mieszkańcy wyspy Amrum mówią zagrożonym wymarciem północnofryzyjskim dialektem zwanym Öömrang. Ich rytm życia wyznaczają tu nie tylko typowe codzienne czynności, ale też przypływy i odpływy morza, odcinające wyspę od kontynentu. Wielkim atutem filmu, który swoją premierę miał podczas ostatniego festiwalu w Cannes w sekcji Un certain regard, są znakomite zdjęcia Karla Waltera Lindenlauba podkreślające surową urodę tego niezwykłego miejsca.
Fatih Akin to niemiecki reżyser, scenarzysta i producent filmowy pochodzenia tureckiego, urodzony w Hamburgu w 1973 roku. Studiował komunikację wizualną na hamburskiej Akademii Sztuk Pięknych, a jego kariera rozpoczęła się od filmów krótkometrażowych, zanim wyreżyserował swój pierwszy pełnometrażowy film Krótko i bezboleśnie w 1998 roku. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Złotego Niedźwiedzia za obraz Głową w mur (2004) i Nagrody za Najlepszy Scenariusz w Cannes za Na krawędzi nieba (2007) oraz Złotego Globu za Najlepszy Film Nieanglojęzyczny W ułamku sekundy (2017).
Niemcy, 100 min.
reżyseria: Fatih Akin
scenariusz: Fatih Akin, Hark Böhm
zdjęcia: Karl Walter Lindenlaub
obsada: Jasper Billerbeck, Kian Köppke, Laura Tonke, Diane Kruger, Matthias Schweighöfer
Pokazy festiwalowe: Cannes 2025, Camerimage 2025
Nanning, dwunastoletni bohater najnowszego filmu Fatih Akina, to uosobienie porządnego chłopca z tamtych czasów, jest dobrze wychowany, posłuszny, kochający rodziców i narodowosocjalistyczną ojczyznę. Zbliżający się koniec drugiej wojny i bombardowania niemieckich miast to powód przeprowadzki z Hamburga na tytułową wyspę Amrum, do domu rodzinnego matki. Chłopcu nie jest łatwo zintegrować się z lokalną społecznością, która mówi niezrozumiałym dialektem i w przeciwieństwie do rodziców oraz wuja, partyjnego funkcjonariusza, sceptycznie podchodzi do nazistowskiej ideologii, szczególnie w obliczu coraz trudniejszych warunków codziennego życia. Po urodzeniu czwartego dziecka, w dniu samobójstwa Hitlera, matka Nanninga popada w głęboką depresję i odmawia przyjmowania pokarmów, mówiąc, że jedyne na co ma ochotę to bułka z masłem i miodem. Jak w klasycznej baśni syn staje przed nie lada wyzwaniem i trudnościami, które musi pokonać, aby spełnić jej życzenie.
Fatih Akin zaadaptował i wyreżyserował wspomnienia z dzieciństwa swojego przyjaciela i mentora, znanego niemieckiego aktora Harka Bohma, któremu, ze względu na podeszły wiek, nie starczyło sił na realizację tego projektu. Film jest opowieścią o przyspieszonym dorastaniu w niełatwych czasach i nietypowym miejscu. Mieszkańcy wyspy Amrum mówią zagrożonym wymarciem północnofryzyjskim dialektem zwanym Öömrang. Ich rytm życia wyznaczają tu nie tylko typowe codzienne czynności, ale też przypływy i odpływy morza, odcinające wyspę od kontynentu. Wielkim atutem filmu, który swoją premierę miał podczas ostatniego festiwalu w Cannes w sekcji Un certain regard, są znakomite zdjęcia Karla Waltera Lindenlauba podkreślające surową urodę tego niezwykłego miejsca.
Fatih Akin to niemiecki reżyser, scenarzysta i producent filmowy pochodzenia tureckiego, urodzony w Hamburgu w 1973 roku. Studiował komunikację wizualną na hamburskiej Akademii Sztuk Pięknych, a jego kariera rozpoczęła się od filmów krótkometrażowych, zanim wyreżyserował swój pierwszy pełnometrażowy film Krótko i bezboleśnie w 1998 roku. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Złotego Niedźwiedzia za obraz Głową w mur (2004) i Nagrody za Najlepszy Scenariusz w Cannes za Na krawędzi nieba (2007) oraz Złotego Globu za Najlepszy Film Nieanglojęzyczny W ułamku sekundy (2017).
Katowice 02.02.2026, g. 19:00
od 14.50 pln
Niech żyje przyjaźń! / Feste und Freunde: Ein Hoch auf uns!
Niemcy, 107 min.
reżyseria: David Dietl
scenariusz: Elena Senft
zdjęcia: Holly Fink
obsada: Laura Tonke, Jasmin Shakeri, Annette Frier, Mikołaj Ofczarek, Henning Flüsloh
Pokazy festiwalowe: Essen 2025, Monachium 2025.
Film Davida Dietla to remake duńskiego filmu „Długa historia w skrócie”. Akcja filmu zaczyna się w 2019 roku, u progu pandemii, którą reżyser wkomponowuje w fabułę opowieści o grupie przyjaciół i ich mniej lub bardziej skomplikowanych relacjach. Osią filmu jest Ellen, singielka poszukująca miłości i to z jej perspektywy poznajemy powiązane z nią osoby i epizody z ich życia. Tłem do tego zbiorowego portretu niemieckiej klasy średniej są różne uroczystości, imprezy urodzinowe czy towarzyskie spotkania bez specjalnej okazji. To podczas nich poznajemy wydarzenia z życia różnych przyjaciół. Dialogi między nimi płyną swobodnie, ich rozmowy dotyczą zarówno rzeczy ważnych, jak i tych błahych. Poczucie wspólnoty łączy i pozwala wszystkim wrócić do codziennego życia z poczuciem wzmocnienia. Umiejętność celebrowania bycia razem, także wtedy, gdy było to zabronione, daje obrazowi Dietla niezwykle pozytywną energię, która nie znika nawet wtedy, gdy pojawiają się konflikty, dramaty i niespodziewane zawirowania emocjonalne.
„Ludzie kochają się, kłócą i potem godzą, teraz jest czas, by pielęgnować swoją przyjaźń - mówił w jednym z wywiadów reżyser - Ludzie są szczęśliwsi, jeśli spędzają dużo czasu z przyjaciółmi. Nie traćcie więc nadziei, nawet w trudnych chwilach. Starajcie się świętować i tworzyć jak najwięcej pięknych wspomnień, bo to właśnie one pozostaną w waszej pamięci na całe życie”. Wielkim atutem tej nietypowej „komedii romantycznej” są wybitni aktorzy, tworzący wyraziste postaci balansujące między radościami i kryzysami codziennego życia.
David Dietl, ur. 1979 w Los Angeles, studiował reżyserię w Niemieckiej Akademii Filmu i Telewizji w Berlinie. W 2007 roku wyreżyserował dramat dokumentalny Auf Nummer sicher? dla telewizji ZDF. Zadebiutował w 2013 roku filmem fabularnym König von Deutschland. Feste und Freunde to jego kolejny obraz.
Niemcy, 107 min.
reżyseria: David Dietl
scenariusz: Elena Senft
zdjęcia: Holly Fink
obsada: Laura Tonke, Jasmin Shakeri, Annette Frier, Mikołaj Ofczarek, Henning Flüsloh
Pokazy festiwalowe: Essen 2025, Monachium 2025.
Film Davida Dietla to remake duńskiego filmu „Długa historia w skrócie”. Akcja filmu zaczyna się w 2019 roku, u progu pandemii, którą reżyser wkomponowuje w fabułę opowieści o grupie przyjaciół i ich mniej lub bardziej skomplikowanych relacjach. Osią filmu jest Ellen, singielka poszukująca miłości i to z jej perspektywy poznajemy powiązane z nią osoby i epizody z ich życia. Tłem do tego zbiorowego portretu niemieckiej klasy średniej są różne uroczystości, imprezy urodzinowe czy towarzyskie spotkania bez specjalnej okazji. To podczas nich poznajemy wydarzenia z życia różnych przyjaciół. Dialogi między nimi płyną swobodnie, ich rozmowy dotyczą zarówno rzeczy ważnych, jak i tych błahych. Poczucie wspólnoty łączy i pozwala wszystkim wrócić do codziennego życia z poczuciem wzmocnienia. Umiejętność celebrowania bycia razem, także wtedy, gdy było to zabronione, daje obrazowi Dietla niezwykle pozytywną energię, która nie znika nawet wtedy, gdy pojawiają się konflikty, dramaty i niespodziewane zawirowania emocjonalne.
„Ludzie kochają się, kłócą i potem godzą, teraz jest czas, by pielęgnować swoją przyjaźń - mówił w jednym z wywiadów reżyser - Ludzie są szczęśliwsi, jeśli spędzają dużo czasu z przyjaciółmi. Nie traćcie więc nadziei, nawet w trudnych chwilach. Starajcie się świętować i tworzyć jak najwięcej pięknych wspomnień, bo to właśnie one pozostaną w waszej pamięci na całe życie”. Wielkim atutem tej nietypowej „komedii romantycznej” są wybitni aktorzy, tworzący wyraziste postaci balansujące między radościami i kryzysami codziennego życia.
David Dietl, ur. 1979 w Los Angeles, studiował reżyserię w Niemieckiej Akademii Filmu i Telewizji w Berlinie. W 2007 roku wyreżyserował dramat dokumentalny Auf Nummer sicher? dla telewizji ZDF. Zadebiutował w 2013 roku filmem fabularnym König von Deutschland. Feste und Freunde to jego kolejny obraz.
Katowice 03.02.2026, g. 19:00
od 14.50 pln
Światło / Das Licht,
Niemcy, 162 min.
scenariusz i reżyseria: Tom Tykwer
zdjęcia: Christian Almesberger.
obsada: Nicolette Krebitz, Lars Eidinger, Tala Al-Deen, Elke Biesendorfer, Julius Gause
Pokazy festiwalowe: Berlin 2025, Essen 2025
Ojciec, Tim to spokojny i wyluzowany dyrektor kreatywny w agencji reklamowej, która sprzedaje wielkim korporacjom koncepcje marketingowe z progresywnymi hasłami. W przeciwieństwie do niego matka, Milena jest zestresowaną pracowniczką organizacji pomocowych działających w Afryce i podróżuje bez ustanku między Berlinem a Nairobi, gdzie przygotowuje projekt teatralny. Ich dzieci to stereotypowi nastolatkowie: Jon spędza dnie na graniu w VRze, bo funkcjonowanie w świecie rzeczywistym jest dla niego, niezwykle nieśmiałego chłopca, za trudne. Jego siostra bliźniaczka, Frieda spędza noce w klubach z przyjaciółmi, nie stroniąc od wszelkich możliwych używek, co nie przeszkadza jej angażować się w akcje w obronie klimatu. Każdy z członków tej berlińskiej rodziny jest tak bardzo zajęty sobą i swoimi problemami, że nikt przez dłuższy czas nie zauważa leżącego w kuchni ciała zmarłej na atak serca polskiej gosposi. Wszyscy żałują, że nic nie wiedzieli o Mai i nie nawiązali z nią żadnej osobistej relacji. Kiedy więc na jej miejsce w ich życie wkracza nowa osoba, Farrah, uchodźczyni z Syrii, postanawiają to zmienić.
Pierwszy, od prawie dziesięciu lat, pełnometrażowy film Toma Tykwera, który otworzył ostatnie Berlinale, porusza szeroki zakres tematów: od migracji po aktywizm klimatyczny, od dojrzewania po kryzys wieku średniego, ale jest to też opowieść o dzisiejszych Niemczech i Berlinie. Reżyserowi – jak pisze w swojej recenzji Krzysztof Kwiatkowski w „Gazecie Wyborczej” - udało się stworzyć „wspaniały portret Berlina. Tykwer właściwie nie pokazuje niczego specjalnego(...) Bohaterowie Światła na rowerach wracają z pracy do domu, wybierają się do miejscowej knajpki na kolację, palą szlugi na tarasie szklanego biurowca. Ot, zwyczajna codzienność. A jednak odbija się w niej tętniące życiem miasto, gdzie każdy na własną rękę szuka szczęścia dla siebie i swoich bliskich, a jednak wszystkich łączy szacunek i tolerancja.”
Tom Tykwer urodził się w 1965 roku w Wuppertalu. Od 14 roku zaczął pracować w kinie, aby móc nocami bez ograniczeń oglądać ulubione filmy. W 1984 roku przenosi się do Berlina, gdzie prawie przez 10 lat prowadzi jedno z najbardziej znanych kin studyjnych: Moviemento. W 1993 roku powstaje jego pierwszy film pełnometrażowy, bardzo dobrze przyjęty przez krytyków: Die tödliche Maria. Wspólnie z dawnymi współpracownikami w 1994 roku zakłada agencję produkcji i dystrybucji filmowej X-Filme Creative Pool. Rok 1998 przynosi film: Biegnij Lola, biegnij, który staje się ogromnym sukcesem zarówno artystycznym (osiem nagród i wyróżnień przyznanych podczas rozdania Niemieckiej Nagrody Filmowej) jak i komercyjnym. Na podstawie scenariusza Krzysztofa Kieślowskiego i Krzysztofa Piesiewicza powstaje Niebo, a później kolejne filmy zrealizowane w Stanach Zjednoczonych: m.in. Pachnidło. W latach 2017-2025 współtworzył serial Babylon Berlin, jeden z największych sukcesów filmowych w swoim gatunku. Tom Tykwer jest także kompozytorem muzyki filmowej.
Niemcy, 162 min.
scenariusz i reżyseria: Tom Tykwer
zdjęcia: Christian Almesberger.
obsada: Nicolette Krebitz, Lars Eidinger, Tala Al-Deen, Elke Biesendorfer, Julius Gause
Pokazy festiwalowe: Berlin 2025, Essen 2025
Ojciec, Tim to spokojny i wyluzowany dyrektor kreatywny w agencji reklamowej, która sprzedaje wielkim korporacjom koncepcje marketingowe z progresywnymi hasłami. W przeciwieństwie do niego matka, Milena jest zestresowaną pracowniczką organizacji pomocowych działających w Afryce i podróżuje bez ustanku między Berlinem a Nairobi, gdzie przygotowuje projekt teatralny. Ich dzieci to stereotypowi nastolatkowie: Jon spędza dnie na graniu w VRze, bo funkcjonowanie w świecie rzeczywistym jest dla niego, niezwykle nieśmiałego chłopca, za trudne. Jego siostra bliźniaczka, Frieda spędza noce w klubach z przyjaciółmi, nie stroniąc od wszelkich możliwych używek, co nie przeszkadza jej angażować się w akcje w obronie klimatu. Każdy z członków tej berlińskiej rodziny jest tak bardzo zajęty sobą i swoimi problemami, że nikt przez dłuższy czas nie zauważa leżącego w kuchni ciała zmarłej na atak serca polskiej gosposi. Wszyscy żałują, że nic nie wiedzieli o Mai i nie nawiązali z nią żadnej osobistej relacji. Kiedy więc na jej miejsce w ich życie wkracza nowa osoba, Farrah, uchodźczyni z Syrii, postanawiają to zmienić.
Pierwszy, od prawie dziesięciu lat, pełnometrażowy film Toma Tykwera, który otworzył ostatnie Berlinale, porusza szeroki zakres tematów: od migracji po aktywizm klimatyczny, od dojrzewania po kryzys wieku średniego, ale jest to też opowieść o dzisiejszych Niemczech i Berlinie. Reżyserowi – jak pisze w swojej recenzji Krzysztof Kwiatkowski w „Gazecie Wyborczej” - udało się stworzyć „wspaniały portret Berlina. Tykwer właściwie nie pokazuje niczego specjalnego(...) Bohaterowie Światła na rowerach wracają z pracy do domu, wybierają się do miejscowej knajpki na kolację, palą szlugi na tarasie szklanego biurowca. Ot, zwyczajna codzienność. A jednak odbija się w niej tętniące życiem miasto, gdzie każdy na własną rękę szuka szczęścia dla siebie i swoich bliskich, a jednak wszystkich łączy szacunek i tolerancja.”
Tom Tykwer urodził się w 1965 roku w Wuppertalu. Od 14 roku zaczął pracować w kinie, aby móc nocami bez ograniczeń oglądać ulubione filmy. W 1984 roku przenosi się do Berlina, gdzie prawie przez 10 lat prowadzi jedno z najbardziej znanych kin studyjnych: Moviemento. W 1993 roku powstaje jego pierwszy film pełnometrażowy, bardzo dobrze przyjęty przez krytyków: Die tödliche Maria. Wspólnie z dawnymi współpracownikami w 1994 roku zakłada agencję produkcji i dystrybucji filmowej X-Filme Creative Pool. Rok 1998 przynosi film: Biegnij Lola, biegnij, który staje się ogromnym sukcesem zarówno artystycznym (osiem nagród i wyróżnień przyznanych podczas rozdania Niemieckiej Nagrody Filmowej) jak i komercyjnym. Na podstawie scenariusza Krzysztofa Kieślowskiego i Krzysztofa Piesiewicza powstaje Niebo, a później kolejne filmy zrealizowane w Stanach Zjednoczonych: m.in. Pachnidło. W latach 2017-2025 współtworzył serial Babylon Berlin, jeden z największych sukcesów filmowych w swoim gatunku. Tom Tykwer jest także kompozytorem muzyki filmowej.
Katowice 04.02.2026, g. 19:00
od 14.50 pln
Karla
Niemcy, 105 min.
reżyseria: Christina Tournatzés
scenariusz: Yvonne Görlach
zdjęcia: Florian Emmerich
obsada: Elise Krieps, Rainer Bock, Imogen Kogge, Torben Liebrecht, Katharina Schüttler
Pokazy festiwalowe: Monachium 2025, Saloniki 2025.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda dla Najlepszej Reżyserki i za Najlepszy Scenariusz podczas Festiwalu Filmowego w Monachium w Konkursie Nowego Kina Niemieckiego
Christina Tournatzés rozpoczyna swój debiut fabularny od sielankowej wręcz sceny. Podczas rodzinnej wycieczki za miasto 12-letnia Karla wyczekuje dogodnego momentu i ucieka przez łąki i pola, aby wieczorem dotrzeć do posterunku policji w Monachium i złożyć skargę – na ojca. Odmawia jednak podania funkcjonariuszom powodu, nalega na rozmowę z sędzią. Zanim zdecyduje się na ten dramatyczny krok czyta w bibliotece o przepisach prawa dotyczących „nieprzyzwoitych czynów” i w rozmowie z sędzią Lamy’im, którego wezwano późno w nocy, pyta czy dotyczą one także dzieci. Nie chce albo nie potrafi opisać tego, co wydarzyło się między nią a ojcem. Ani tej nocy na komisariacie, ani w biurze sędziego w kolejnych dniach. Karla trafia do domu dla dziewcząt prowadzonego przez siostry zakonne. Fakt, że Karla w surowych klasztornych warunkach czuje się bardziej komfortowo niż w domu z rodziną, sprawia, że sędzia zaczyna jej wierzyć i zaczyna traktować ją poważnie.
Zainspirowany prawdziwą historią z 1962 roku film przedstawia młodą dziewczynę, która znajduje w sobie odwagę, by bronić się i przeciwstawić się przemocy, która ją spotkała. Sprzeciwia się władzy ojca, milczeniu rodziny i społeczeństwu, które woli odwracać wzrok niż słuchać. Reżyserka rekonstruuje historię Karli z wyjątkowym wyczuciem: o krzywdzie, jaka ją spotkała, opowiada bez opisywania jej słowami i bez pokazywania obrazami. Determinacja walczącej o sprawiedliwość i życie wolne od przemocy dziewczyny jest imponująca, a jej godność i niezwykła bezgłośna siła budzą podziw i pokazują, że konsekwentny opór jest w stanie zmienić więcej niż wydawało się to możliwe.
Christina Tournatzés, ur. 1992 w Monachium, jest grecko-niemiecką reżyserką filmową i scenarzystką. Studiowała reżyserię w Akademii Mediów i Projektowania Macromedia w Monachium. Jej film dyplomowy, Cargo (2019) był wyświetlany na wielu festiwalach i zdobył liczne nagrody. Karla to jej debiut fabularny, który zwyciężył w sekcji Nowe Kino Niemieckie podczas Festiwalu Filmowego w Monachium.
Niemcy, 105 min.
reżyseria: Christina Tournatzés
scenariusz: Yvonne Görlach
zdjęcia: Florian Emmerich
obsada: Elise Krieps, Rainer Bock, Imogen Kogge, Torben Liebrecht, Katharina Schüttler
Pokazy festiwalowe: Monachium 2025, Saloniki 2025.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda dla Najlepszej Reżyserki i za Najlepszy Scenariusz podczas Festiwalu Filmowego w Monachium w Konkursie Nowego Kina Niemieckiego
Christina Tournatzés rozpoczyna swój debiut fabularny od sielankowej wręcz sceny. Podczas rodzinnej wycieczki za miasto 12-letnia Karla wyczekuje dogodnego momentu i ucieka przez łąki i pola, aby wieczorem dotrzeć do posterunku policji w Monachium i złożyć skargę – na ojca. Odmawia jednak podania funkcjonariuszom powodu, nalega na rozmowę z sędzią. Zanim zdecyduje się na ten dramatyczny krok czyta w bibliotece o przepisach prawa dotyczących „nieprzyzwoitych czynów” i w rozmowie z sędzią Lamy’im, którego wezwano późno w nocy, pyta czy dotyczą one także dzieci. Nie chce albo nie potrafi opisać tego, co wydarzyło się między nią a ojcem. Ani tej nocy na komisariacie, ani w biurze sędziego w kolejnych dniach. Karla trafia do domu dla dziewcząt prowadzonego przez siostry zakonne. Fakt, że Karla w surowych klasztornych warunkach czuje się bardziej komfortowo niż w domu z rodziną, sprawia, że sędzia zaczyna jej wierzyć i zaczyna traktować ją poważnie.
Zainspirowany prawdziwą historią z 1962 roku film przedstawia młodą dziewczynę, która znajduje w sobie odwagę, by bronić się i przeciwstawić się przemocy, która ją spotkała. Sprzeciwia się władzy ojca, milczeniu rodziny i społeczeństwu, które woli odwracać wzrok niż słuchać. Reżyserka rekonstruuje historię Karli z wyjątkowym wyczuciem: o krzywdzie, jaka ją spotkała, opowiada bez opisywania jej słowami i bez pokazywania obrazami. Determinacja walczącej o sprawiedliwość i życie wolne od przemocy dziewczyny jest imponująca, a jej godność i niezwykła bezgłośna siła budzą podziw i pokazują, że konsekwentny opór jest w stanie zmienić więcej niż wydawało się to możliwe.
Christina Tournatzés, ur. 1992 w Monachium, jest grecko-niemiecką reżyserką filmową i scenarzystką. Studiowała reżyserię w Akademii Mediów i Projektowania Macromedia w Monachium. Jej film dyplomowy, Cargo (2019) był wyświetlany na wielu festiwalach i zdobył liczne nagrody. Karla to jej debiut fabularny, który zwyciężył w sekcji Nowe Kino Niemieckie podczas Festiwalu Filmowego w Monachium.
Katowice 05.02.2026, g. 19:00
od 14.50 pln
Babystar
Niemcy, 98 min.
reżyseria: Joscha Bongard
scenariusz: Joscha Bongard, Nicole Rüthers
zdjęcia: Jakob Sinsel
obsada - Maja Bons, Bea Brocks, Liliom Lewald, Joy Ewulu,
Pokazy festiwalowe - Toronto 2025, Hamburg 2025, Warszawa 2025
Szesnastoletnia Luca jest gwiazdą mediów społecznościowych. Jak przekonują zdjęcia, filmy i posty na Instagramie prowadzi, wraz ze swoimi rodzicami, idealne życie. Ich firma influenserska „our_bright_life” to rodzinny, świetnie prosperujący biznes. Dzięki niemu rodzicom udało się osiągnąć nie tylko finansowy sukces, ale także awans społeczny, o czym przypominają córce, gdy ta próbuje schronić się przed wszędobylskim okiem kamery i zawalczyć o minimalną choćby niezależność. Dziewczyna nie ma praktycznie żadnych kontaktów z rówieśnikami, a jedynym jej powiernikiem jest jej własny awatar. Kiedy więc buntuje się i na kilka dni ucieka z domu do hotelu, aby móc spotkać się z realnymi ludźmi, harmonijny świat wspaniałej rodziny zaczyna się walić. Remedium na niesubordynację Luki ma być powiększenie rodziny i uczynienie z dziecka, które się urodzi, nowego centrum instagramowej uwagi.
„W świecie, w którym prywatność staje się towarem, a rodzinne życie treścią do sprzedaży, film "Babystar" Joschy Bongarda stawia niewygodne pytania o granice internetowej obecności. To satyra na rzeczywistość, w której dzieci rodzą się przed kamerą, a miłość i intymność przeliczane są na zasięgi.” - pisze o filmie Joscha Bongarda Karolina Stankiewicz w Wirtualnej Polsce, a sam reżyser dodaje: „To nie jest film o złych rodzicach, lecz o systemie, który ich do pewnych działań zmusza. Żyjemy w późnym kapitalizmie popychającym ludzi do rzeczy, których inaczej by nie zrobili. Nie chodzi więc o jednostki, lecz o system kształtujący nasze wybory.”
Joscha Bongard, ur. w 1994 roku w Wolfsburgu, studiował reżyserię w Akademii Filmowej Badenii-Wirtembergii; w 2020 roku był gościnnym studentem paryskiej szkoły filmowej La Fémis. Zadebiutował jako reżyser w 2022 roku filmem dokumentalnym Pornfluencer (2022). Babystar to jego pierwszy film fabularny.
Niemcy, 98 min.
reżyseria: Joscha Bongard
scenariusz: Joscha Bongard, Nicole Rüthers
zdjęcia: Jakob Sinsel
obsada - Maja Bons, Bea Brocks, Liliom Lewald, Joy Ewulu,
Pokazy festiwalowe - Toronto 2025, Hamburg 2025, Warszawa 2025
Szesnastoletnia Luca jest gwiazdą mediów społecznościowych. Jak przekonują zdjęcia, filmy i posty na Instagramie prowadzi, wraz ze swoimi rodzicami, idealne życie. Ich firma influenserska „our_bright_life” to rodzinny, świetnie prosperujący biznes. Dzięki niemu rodzicom udało się osiągnąć nie tylko finansowy sukces, ale także awans społeczny, o czym przypominają córce, gdy ta próbuje schronić się przed wszędobylskim okiem kamery i zawalczyć o minimalną choćby niezależność. Dziewczyna nie ma praktycznie żadnych kontaktów z rówieśnikami, a jedynym jej powiernikiem jest jej własny awatar. Kiedy więc buntuje się i na kilka dni ucieka z domu do hotelu, aby móc spotkać się z realnymi ludźmi, harmonijny świat wspaniałej rodziny zaczyna się walić. Remedium na niesubordynację Luki ma być powiększenie rodziny i uczynienie z dziecka, które się urodzi, nowego centrum instagramowej uwagi.
„W świecie, w którym prywatność staje się towarem, a rodzinne życie treścią do sprzedaży, film "Babystar" Joschy Bongarda stawia niewygodne pytania o granice internetowej obecności. To satyra na rzeczywistość, w której dzieci rodzą się przed kamerą, a miłość i intymność przeliczane są na zasięgi.” - pisze o filmie Joscha Bongarda Karolina Stankiewicz w Wirtualnej Polsce, a sam reżyser dodaje: „To nie jest film o złych rodzicach, lecz o systemie, który ich do pewnych działań zmusza. Żyjemy w późnym kapitalizmie popychającym ludzi do rzeczy, których inaczej by nie zrobili. Nie chodzi więc o jednostki, lecz o system kształtujący nasze wybory.”
Joscha Bongard, ur. w 1994 roku w Wolfsburgu, studiował reżyserię w Akademii Filmowej Badenii-Wirtembergii; w 2020 roku był gościnnym studentem paryskiej szkoły filmowej La Fémis. Zadebiutował jako reżyser w 2022 roku filmem dokumentalnym Pornfluencer (2022). Babystar to jego pierwszy film fabularny.